شعر انقلابی

 

گر زنی آتش بجانم من نمیترسم دگر

تیر دارم در کمانم من نمیـترسم دگر

.

مردمی از اهل ایمان و خرد را دم بدم

در پی  خود می کشانم من نمیترسم دگر

.

تا که چون فریاد آزادی به رنگ صبحدم

هست پیدا و نهانم من نمی ترسم دگر

.

همچنان اسفندیارو رستم و سهراب و زال

از تـــبار عاشقانم من نمیــترسم دگر 

.

تا زمانی که همه مردم به آزادی رسند

شعر آزادی بخوانم من نمیــترسم دگر

.

تا شود آزاد ایران از ستم های شما

می دهم هستی وجانم من نمی ترسم دگر

.

گر سر سبزم دهد بر باد در راه وطن

تیزی سرخ زبانم من نمیــترسم دگر

.

میخورم سوگند بر آزادی و خون وشرف

تا که شیدای زمانم من نمیترسم دگر.