–متهم! از نانوایی نصف نان دزدیده ای
–چای را از قهوه چی با استکان دزدیده ای
جان قاضی! گشنه بودم، تشنه بودم، بیخیال
من اگر جزیی، شما کلّی، کلان دزدیده ای
آرد از نانوا به همراه ترازو برده ای
گندم از انبار سیلو با قپان دزدیده ای
از نمایشگاه، ماشین، از اداره، صندلی
گاو از گله، شتر از کاروان دزدیده ای
حجت الاسلام! تو اهل نمازی واقعا؟
پس چرا از میش زنده دنبلان دزدیده ای؟
بهر صادر کردن از کشور سه بشکه خاویار
بهر تکمیلش دو گونی زعفران دزدیده ای
از کسانی که ز شهر خود فراری داده ای
هرچه میشد خانه و آپارتمان دزدیده ای
هادی خرسندی بیچاره هم یک خانه داشت
کوی گیشا، رفته ای با مبلمان دزدیده ای
تا که زینت بخش باغ غصب در غصب ات کنی
از کنار منظره، رنگین کمان دزدیده ای
تا به مهتابی و ایوان خودت رونق دهی
ماه را نصف شبی از آسمان دزدیده ای
سیزده معصوم را در روضه سرقت کرده ای
آخری را توی چاه جمکران دزدیده ای
با فروش دین و ترویج خرافات سیاه
مغز را از کله خوشباوران دزدیده ای
دزدها با نردبان خود به دزدی میروند
تو از آن دزدان به رندی نردبان دزدیده ای
دیر میآيی و از وقت اداری میزنی
هفته ای شش روز از مردم زمان دزدیده ای
بعد عمری سرقت و غارتگری و اختلاس
پرسی از من که چرا یک نصفه نان دزدیده ای؟
–متهم! اصلا غلط کردم ترا قرآن برو
کز من بیچاره ایمان و امان دزدیده ای
#هادی_خرسندی